"Awak sombong..werkk!dah memang hakikat awak tu sombong.", Aqil Amir menarik sengih panjang membayangkan reaksi si gadis di hujung talian di bumi Edinburgh. "Bila masa saya sombongg..?mana ada saya sombonglahh!", Aqilah Nur Iftah mengawal suaranya. Ada ke patut aku dikatanya sombong?! tak patut..tak patut.. kepala nya turut sama tergeleng-geleng. "Awak sombong!ahh..tak kira..memang awak sombong pon!" niat hati Aqil hanya ingin bergurau si gadis. Entah kenapa hati nya sangat suka mengusik dan menganggu. Tiap kali berbual ada sahaja yang ingin disangkal. Aqil semakin melebarkan senyum. "EEEii..mana ada!kenapa awak suka cakap saya sombong?!" suara Iftah bergetar menahan geram. Eeei!mamat tak cukup umur ni lahh..aku tampar laju-laju kang bersepai gigi. Haishh..Sabar je lah Iftah oii.. "Sebab..sebab..awak tu jalan pandang atas,haa..lepas tu awak jalan macam bangau,lepas tu klau pandang orang suka buat muka,jumpa orang buat tak tau je,lepa...
Comments
Post a Comment